Nasi autorzy

Jestem adwokatem od 2009 r. Członkiem Szczecińskiej Izby Adwokackiej. Wcześniej, absolwentem Uniwersytetu Szczecińskiego – Wydziału...

Członek Szczecińskiej Izby Adwokackiej.  Ukończyłam w 2009 r. studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji...

Urszula Kuć

adwokat

Adwokat Szczecińskiej Izby Adwokackiej. Absolwent Uniwersytetu Szczecińskiego, Wydziału Prawa. Odbyła aplikacje adwokacką pod Patronatem adwokata...

więcej

Tagi

Odszkodowanie zadośćuczynienie adwokatura odszkodowania nowelizacja prawo cywilne sprawa karna uniewinnienie prawo karne obrona w sprawie karnej postępowanie cywilne eksces intensywny zobowiązania adwokat szczecin darowizna zabójstwo 148 KK małżonkowie rozwód alimenty Wypadek kodeks karny pomocnictwo podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne doręczenie zastępcze prezes UOKiK #podziałmajątku #nieruchomość #rozliczenia #majątekwspólny rozdzielność majątkowa ubezpieczenia społeczne kontrola administracyjna kodeks postępowania karnego #kompensata #świadczenie przymusowy ustrój majątkowy odwołanie do Sądu od decyzji ZUS domniemanie dotarcia do rąk adresata klauzule abuzywne adow biuro podróży umowa zawarta na odległość przywrócenie terminu niedozwolone postanowienia umowne odpowiedzialność odszkodowawcza zmarnowany urlop umowa zawarta poza lokalem przedsiębiorstwa przesyłki w postępowaniu cywilnym konsument refundacja leków skuteczna obrona prawo odstąpienia dorosły domownik przedsiębiorca odpowiedzialność lekarzy kradzież pojazdu prawa konsumenta macocha zarząd majątkiem wspólnym małżonków NFZ polisa autocasco obrona konieczna pasierb małżeństwo umowa z NFZ ubezpieczyciel ojczym pozbawienie zarządu Szczecin: brutalne aresztowanie za nagrywanie policjantów ubezpieczenia spółka cywilna świadczenia alimentacyjne gwarancja areszt szczecin Polecam bardzo ciekawy artykuł o problematyce taktyki obrończej wykroczenie tumielewicz rękojmia adwokat Krzysztof Tumielewicz odpowiedzialności karnej adwokatów wystąpienie ze spółki cywilnej stłuczka wady rzeczy sprzedanej oszustwo radców prawnych odpowiedzialność wspólników parking kancelaria umowa sprzedaży adwokat Krzysztof Tumieleiwcz obrońców. Dziś ten bardzo aktualny. Prawo karne # obrońca w sprawie karnej # pomoc prawna # adwokat szczecin #kancelaria adwokacka # http://www.bibliotekacyfrowa.pl/Content/34577/007.pdf Wymuszenie rozbójnicze (art. 282 KK) prawo pracy art. 86 kodeksu wykroczeń uprawnienia kupującego roszczenia matki dziecka pozamałżeńskiego a wymuszenie zwrotu wierzytelności (191 § 2 KK) postępowanie mediacyjne reklamacja dziecko spoza małżeństwa porwanie dla okupu odwołanie od wypowiedzenia mediacja odwołanie darowizny skazanie be rozprawy zwolnienie zakładnika władza rodzicielska 23a kpk rażąca niewdzięczność konsensualne zakończenie procesu karnego a nieumyślne spowodowanie śmierci a odstąpienie od wymierzenia kary pozbawienie władzy rodzicielskiej odpowiedzialność solidarna podział majątku wniosek o skazanie adwokat prawo karne użytkowanie Przepadek wysokie odszkodowanie Podział majątku # rozliczenie konkubinatu # rozliczenie nakładów # spółka cywilna ograniczone prawo rzeczowe zwykłe potrzeby rodziny konfiskata tymczasowy areszt dozór elektroniczny prawo rzeczowe postępowanie karne zabezpieczenie alimentów zarządca drogi nieumyślne spowodowanie śmierci bransoleta konkubinat procedura karna wniosek o udzielenie zabezpieczenia dziura w drodze areszt kodeks karny wykonawczy rozliczenie konkubinatu zmiany w KPK zgłoszenie darowizny szkoda drogowa 155 KK odbywanie kary rozliczenia majątkowe po ustaniu konkubinatu odpowiedzialność zwolnienie z podatku kierownik budowy zły stan drogi bezpodstawne wzbogacenie majątek wspólny podatki uwzględnione powództwo basen ochrona własności zasady odpowiedzialności tymczasowe aresztowanie Jazda pod wpływem ubezpieczenie OC zjeżdżalnia renta wyrok zaoczny środki zapobiegawcze zakaz prowadzenia pojazdów postępowanie nakazowe park wodny kodeks cywilny sprzeciw od wyroku zaocznego zażalenie na tymczasowe aresztowanie autocasco postępowanie upominawcze Prawo budowlane. Zmiany w prawie budowlanym. Ustawa Prawo budowlane. Nowelizacja prawa budowlanego wrzesień 2020 r. Adwokat Szczecin. Kancelaria Adwokacka Tumielewicz Szczecin. wysokość renty niestawiennictwo na pierwszej rozprawie szkoda częściowa nakaz zapłaty ZUS skarga na czynności komornika rygor natychmiastowej wykonalności kodeks karny skarbowy Taktyka obrony Odpowiedzialność karna adwokata http://www.bibliotekacyfrowa.pl/Content/34577/007.pdf ciąża postępowanie egzekucyjne szkody łowieckie szkody komunikacyjne uniewinnienie adwokata świadczenia ciążowe egzekucja prawo ochrony konkurencji i konsumenta pokrzywdzona

Wygrana sprawa o zadośćuczynienie i odszkodowanie za wypadek w Parku Wodnym

autor Konrad Rydzewski, 27 sierpnia 2020

Po ponad 3 letniej walce przed Sądami dwóch instancji zakończyła się z sukcesem sprawa Klientki kancelarii o odszkodowanie oraz zadośćuczynienie za wypadek na terenie Parku Wodnego w województwie Zachodniopomorskim.  

 

Klientka Kancelarii zjeżdżając na zjeżdżalni w Parku Wodnym doznała poważnego rozcięcia ścięgna Achillesa prawej nogi.

Wykonane w dniu wypadku oględziny zjeżdżalni przez pracowników obiektu i policję nie wykazały by znajdowały się w jej obrębie ostre lub wystające elementy. Nie stwierdzono także uszkodzenia laminatu, z którego wykonane były segmenty zjeżdżalni. Dlatego też postępowanie karne o czyn z art. 160 kk, tj. o narażenie na niebezpieczeństwo utraty życia lub doznanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu zostało umorzone wobec braku znamion czynu zabronionego.

 

Jednakże droga cywilna nie była zamknięta i Klientka zdecydowała się z niej skorzystać.

Kancelaria wniosła do Sądu Rejonowego pozew w imieniu Klientki o zapłatę zadośćuczynienia oraz odszkodowania odpowiadającego kosztom jej leczenia po tym wypadku.

Pozwany Park Wodny bronił się w toku procesu tym, że Klientka miała zjechać na zjeżdżalni w sposób niezgodny z regulaminem obiektu, co w ocenie pozwanego miało prowadzić do oddalenia powództwa w całości.

 

Sąd Rejonowy po długim procesie powództwo oddalił w całości uznając, że strona powodowa nie wykazała przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego Parku Wodnego, a nadto że to Klientka była wyłącznie winna tego zdarzenia, gdyż dokonała zjazdu w sposób niezgodny
z regulaminem obiektu.

Sąd jednocześnie przyjął, że pozwany Park Wodny nie mógł odpowiadać na podstawie art. 435 par 1 kc – tj. na zasadzie ryzyka.

 

Kancelaria postanowiła nie dawać za wygraną i wniosła do Sądu Okręgowego apelację od tego niekorzystnego wyroku zarzucając m. in. błędne uznanie, że Park Wodny nie może odpowiadać na zasadzie ryzyka jak również błędne przyjęcie aby do przedmiotowego wypadku doszło z wyłącznej winy Klientki.

 

Sąd Okręgowy w Szczecinie zmienił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego przyznając Klientce w sumie ok 20.000 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz odszkodowania za krzywdy doznane w wyniku wypadku, do którego doszło na terenie pozwanego Parku Wodnego.

Sąd Okręgowy w pełni przyznał rację argumentacji prezentowanej w apelacji wywiedzionej przez Kancelarię, że pozwany Park Wodny odpowiada na podstawie art. 435 par 1 KC na zasadzie ryzyka, bowiem jego istnienie i praca są uzależnione od wykorzystania sił przyrody i przedsiębiorstwo to nie osiągnęłoby celu dla którego zostało powołane Użycie sił przyrody umożliwia działanie w szczególności takich urządzeń jak zjeżdżalnie.

Sąd Okręgowy przyznał także rację Kancelarii co do tego, że sam fakt że Klientka podczas zjazdu przyjęła nieprawidłową pozycję nie powodował tego, że była ona wyłącznie winna dojścia do wypadku, lecz jedynie przyczyniła się do doznania przez nią urazu.

Cytując uzasadnienie Sądu Okręgowego „W sytuacji gdy z nagrania monitoringu wynikało, że powódka na zjeżdżalnie weszła bez urazu, a opuściła ją już z głębokim rozcięciem ścięgna Achillesa to oczywistym jest, że musiał znajdować się na zjeżdżalni jakiś ostry element, który tak głębokie rozcięcie spowodował”.

Klientkę w toku całego procesu reprezentowali adwokaci: Krzysztof Tumielewicz, Maria Tumielewicz, Ewa Biernacka-Buksza oraz Konrad Rydzewski.

Wygrana sprawa o zapłatę za najechanie na wystającą kostkę brukową

autor Konrad Rydzewski, 22 lipca 2020

Wyrokiem z dnia 06 lipca 2020 r. Sąd Rejonowy Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie uwzględnił w całości pozew Kancelarii wniesiony w imieniu poszkodowanego Klienta.

 

Sprawa dotyczyła uszkodzenia podwozia pojazdu Klienta w wyniku najechania na kostkę granitową wystającą z drogi zjazdowej z parkingu jednego ze sklepów w Szczecinie.

Do szkody doszło na drodze w bliskim sąsiedztwie zatoki autobusowej.

Klient w pierwszej kolejności zgłosił szkodę do zarządcy drogi publicznej - ZDiTM.

ZDiTM wskazało, że odpowiedzialny będzie zarządca sklepu, gdyż do szkody doszło na drodze pozostającej pod opieką zarządcy sklepu.

Zarządca sklepu odmówił Klientowi wypłaty odszkodowania uważając, że do szkody doszło na terenie zatoki autobusowej za co powinno odpowiadać ZDiTM.

 

Ostatecznie pozew do Sądu został skierowany przeciwko zarządcy sklepu.Również przed Sądem zarządca sklepu przystawał, że wina za to zdarzenie powinna być przypisana ZDiTM.

Sąd w całości przychylił się do stanowiska Kancelarii, że do szkody doszło na terenie za który odpowiadał wyłącznie zarządca sklepu i to on ponosi pełną odpowiedzialność za to zdarzenie zasądzając jednocześnie odsetki za opóżnienie liczone wstecz od daty zdarzenia.

 

 

Sprawa odszkodowawcza zakończona sukcesem

autor Konrad Rydzewski, 24 września 2018

Sąd Okręgowy w Słupsku wyrokiem z dnia 21.09.2018 r. oddalił apelację pozwanego zakładu ubezpieczeń Link4 od wyroku Sądu Rejonowego w Człuchowie przyznającego Klientowi kancelarii odszkodowanie na podstawie polisy AC w kwocie 24.000 zł + odsetki ok. 6000 zł za uszkodzony pojazd Porsche.
 
W toku sprawy początkowo na etapie postępowania likwidacyjnego pozwany zakład ubezpieczeń ustalił wysokość należnego odszkodowania lecz odmówił jego wypłaty twierdząc, że uszkodzenia pojazdu nie mogły powstać w okolicznościach wskazanych przez uczestników wypadku.
 
Po wniesieniu przez kancelarię pozwu Link4 w toku postępowania sądowego dalej wnosił o oddalenie powództwa kwestionując okoliczności wypadku jak również podnosząc, że w ocenie zakładu fakt różnicy w wyposażeniu wnętrza pojazdu pomiędzy datą powstania szkody a datą ubezpieczenia pojazdu wpływa na utratę ochrony ubezpieczeniowej pojazdu.
 
Ostatecznie Sąd Okręgowy uznał za opinią biegłego, że zmiana wyposażenia pojazdu miała tylko nieznaczny wpływ na wysokość należnego odszkodowania zaś biegły w pełni potwierdził okoliczności wypadku deklarowane przez jego uczestników.
 
 

Odszkodowanie z AC

autor Konrad Rydzewski, 16 maja 2018

16 maja 2018 r. pełnym uwzględnieniem powództwa, tj. zasądzeniem kwoty 45.300,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie zakończyła się sprawa klienta kancelarii wiedziona przed Sądem Rejonowym w Gryficach przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń o zapłatę odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia autocasco.

W toku postępowania likwidacyjnego PZU odmówiło poszkodowanemu wypłaty odszkodowania w związku z kradzieżą ubezpieczonego pojazdu.

Zdaniem ubezpieczyciela przed zawarciem umowy ubezpieczenia pojazd przeszedł szkodę spaleniową, wobec czego jego faktyczna wartość w dacie zawierania umowy była znacznie niższa aniżeli wskazana w polisie ubezpieczenia.

Powołany w sprawie biegły sądowy wycenił wartość pojazdu przed kradzieżą na kwotę znacznie niższą, lecz to nie stało na przeszkodzie aby Sąd uwzględnił w pełni żądania powoda.

W toku postępowania sądowego Kancelaria przekonała Sąd, że poszkodowanemu należne jest odszkodowanie równe wartości pojazdu w dacie zawierania ubezpieczenia, tj. kwota 45.300,00 zł gdyż Klient miał wykupioną opcję stałej wartości pojazdu przez cały czas trwania umowy.

Zdaniem Sądu to, że agent ubezpieczeniowy nie dopełnił swoich obowiązków związanych z właściwym ustaleniem wartości pojazdu na moment zawierania umowy ubezpieczenia nie może obciążać ubezpieczonego.

Odszkodowanie od koła łowieckiego za szkody w uprawach

autor Konrad Rydzewski, 5 kwietnia 2017

W dniu 04 kwietnia 2017 r. sukcesem zakończyła się sprawa prowadzona przez Kancelarię przed Sądem Rejonowym Szczecin - Centrum w Szczecinie,
w której Kancelaria reprezentowała rolnika, któremu Koło Łowieckie odmówiło wypłaty należnego odszkodowania z tytułu wystąpienia na jego polach uprawnych szkód spowodowanych przez zwierzynę łowną. 

W zapadłym wyroku Sąd uwzględnił w całości żądanie wypłaty odszkodowania dla rolnika, wskazując że przepisy ustawy prawo łowieckie nakładają na zarządców lub dzierżawców obwodu łowieckiego (w praktyce na Koła Łowieckie), Skarb Państwa (zarząd województwa, dyrekcję parku narodowego lub nadzór rezerwatu) lub na Lasy Państwowe (nadleśnictwa) oraz Koła Łowieckie bezwarunkowy obowiązek wypłaty odszkodowania w każdej sytuacji, w której do szkód na polach uprawnych doszło w wyniku działań wymienionej w ustawie zwierzyny łownej, tj. dzików, łosi, jeleni, saren, danieli oraz za szkody powstałe w toku polowania. 

Z tego obowiązku Koła Łowieckie i pozostałe podmioty nie są zwolnione nawet jeśli rolnik nie dopełni któregoś ze szczególnych obowiązków związanych ze zgłoszeniem szkody wynikających z rozporządzenia wykonawczego do prawa łowieckiego.

 

900.000,00 zł odszkodowania za niesłuszny areszt

autor Krzysztof Tumielewicz, 3 listopada 2016

900.000,00 ZŁ ODSZKODOWANIA / ZADOŚĆUCZYNIENIA ZA NIESŁUSZNE ARESZTOWANIE / POZBAWIENIE WOLNOŚCI

Sąd Okręgowy w Szczecinie, w sprawie której Nasza Kancelaria reprezentowała pokrzywdzonych, przyznał od Skarbu Państwa na rzecz reprezentowanego przez naszą Kancelarię Klienta kwotę 900.000,00 zł (słownie: dziewięćset tysięcy złotych) zadośćuczynienia za doznaną krzywdę z tytułu niesłusznego zatrzymania i aresztowania. Co należy podkreślić Prokuratura Okręgowa przyznała zasadę odpowiedzialności, proponując jako kwotę bezsporną 600.000 zł. Sąd Okręgowy stanął jednak na stanowisku, że kwotą adekwatną będzie kwota 900.000 zł.

 

Sprawa dotyczyła zatrzymania i ukarania za bezprawną przynależność do Armii Krajowej, i branie czynnego udział w próbach wyzwolenia Wileńszczyzny. Za działalność mającą na celu dążenie do niepodległości Państwa Polskiego.

W ramach tej sprawy powoływaliśmy się ,między innymi na orzeczenia Sadu Najwyższego, w tym z dnia 14 stycznia 2011 r., I PK 145/10, gdzie Sąd Najwyższy dokonując analizy tendencji orzeczniczych w zakresie dyrektyw mających wpływ na wysokość zadośćuczynienia wskazał, że: Przy ustalaniu odpowiedniego zadośćuczynienia, o którym mowa w art. 445 § 1 k.c., nie można pomijać notoryjnego faktu, iż w obecnej sytuacji społeczno-gospodarczej, polskie społeczeństwo jest w wysokim stopniu rozwarstwione pod względem poziomu życia i zasobności majątkowej. Wysokość stopy życiowej społeczeństwa jedynie w sposób uzupełniający (w aspekcie urzeczywistniania zasady sprawiedliwości społecznej - art. 2 Konstytucji RP) może rzutować na wysokość zadośćuczynienia należnego poszkodowanemu za doznaną krzywdę. Kwestią zasadniczą jest rozmiar szkody niemajątkowej. W orzecznictwie Sądu Najwyższego (przeważnie starszym, wyrok z dnia 24 czerwca 1965 r., I PR 203/65, OSPiKA 1966 nr 4, poz. 92, ale także nowszym, wyrok z dnia 28 czerwca 2005 r., I CK 7/05, LEX nr 153254) przedstawiany jest pogląd, że wysokość zadośćuczynienia powinna być utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa, choć w żadnym razie nie powinna być ona symboliczna. Jednakże w ostatnich latach pogląd ten nie jest aprobowany w orzecznictwie sądów powszechnych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 12 października 2004 r., I ACa 530/04, LEX nr 179052) oraz Sądu Najwyższego (por. przykładowo wyroki z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/03, OSNC 2005 nr 2, poz. 40 i z dnia 27 lutego 2004 r., V CK 282/03, LEX nr 183777). Według aktualnego orzecznictwa, taki pogląd był wyrażony w poprzednich realiach społeczno-gospodarczych i stracił znaczenie, a jedynym, zasadniczym kryterium oceny wysokości zadośćuczynienia jest rozmiar krzywdy poszkodowanego. Obecnie przy ustalaniu odpowiedniego zadośćuczynienia, o którym mowa w art. 445 § 1 k.c., nie można pomijać notoryjnego faktu, iż w obecnej sytuacji społeczno-gospodarczej polskie społeczeństwo jest w wysokim stopniu rozwarstwione pod względem poziomu życia i zasobności majątkowej. Z jednej strony istnieje bowiem grupa ludzi bardzo dobrze sytuowanych majątkowo, dla których określona kwota jest sumą mało znaczącą w ich budżetach domowych, zaś z drugiej strony funkcjonuje w społeczeństwie rzesza osób niezamożnych, dla których taka kwota jest wręcz niewyobrażalna. O ile więc konsekwencją poprzednio przedstawianej w judykaturze zasady - w myśl której wysokość "odpowiedniej sumy" powinna być "utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa" - była tendencja do zasądzania przez sądy tytułem zadośćuczynienia sum raczej skromnych, o tyle w ostatnich latach można zaobserwować jej korektę w kierunku zasądzania na rzecz poszkodowanych zdecydowanie wyższych kwot pieniężnych. W ostatnich latach należy odnotować przykłady orzeczeń, w których - respektując zasadę, w myśl której uwzględnienie stopy życiowej społeczeństwa przy określaniu wysokości zadośćuczynienia nie może podważać jego kompensacyjnej funkcji (…).

Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym niniejszą skargę w pełni akceptuje tę tendencję, zgodnie z którą wysokość stopy życiowej społeczeństwa jedynie w sposób uzupełniający (w aspekcie urzeczywistniania zasady sprawiedliwości społecznej - art. 2 Konstytucji RP) może rzutować na wysokość zadośćuczynienia należnego poszkodowanemu za doznaną krzywdę. Kwestią zasadniczą jest rozmiar szkody niemajątkowej. Powołanie się przez sąd na zasadę umiarkowanej wysokości zadośćuczynienia przy ustalaniu zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę nie może bowiem podważać kompensacyjnej funkcji zadośćuczynienia (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 29 października 1997 r. II CKN 416/97, niepublikowany; z dnia 19 maja 1998 r. II CKN 764/97, LexPolonica nr 353736; z dnia 18 listopada 1998 r., II CKN 353/98, LexPolonica nr 353892; z dnia 29 października 1999 r., I CKN 173/98, niepublikowany; z dnia 12 października 2000 r., IV CKN 128/00, LexPolonica nr 380654; z dnia 11 stycznia 2001 r., IV CKN 214/00, niepublikowany; z dnia 12 września 2002 r., IV CKN 1266/00, LexPolonica nr 1631955; z dnia 11 października 2002 r., I CKN 1065/00, niepublikowany; z dnia 10 lutego 2004 r., IV CK 355/02, LexPolonica nr 1936079; z dnia 27 lutego 2004 r., V CK 282/03, LexPolonica nr 1631468; z dnia 28 czerwca 2005 r., I CK 7/05 LexPolonica nr 1526282; z dnia 10 marca 2006 r., IV CSK 80/05, OSNC 2006 nr 10 poz. 175 i z dnia 20 kwietnia 2006 r., IV CSK 99/05, LexPolonica nr 1936114). Ze względu na kompensacyjny charakter zadośćuczynienia jego wysokość musi dla poszkodowanego przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną, adekwatną do warunków gospodarki rynkowej (…). Zasada umiarkowanej wysokości zadośćuczynienia nie może oznaczać przyzwolenia na lekceważenie takich bezcennych wartości jak zdrowie czy integralność cielesna, a okoliczności wpływające na określenie tej wysokości, jak i kryteria ich oceny, muszą być zawsze rozważane indywidualnie w związku z konkretną osobą poszkodowanego i sytuacją życiową, w której się znalazł (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2007 r., I CSK 384/07, OSP 2009 nr 2, poz. 20, z glosą M. Nesterowicza). W odniesieniu do zadośćuczynienia pieniężnego z art. 445 § 1 k.c. funkcja kompensacyjna musi być rozumiana

szeroko, bowiem obejmuje zarówno cierpienia fizyczne, jak i sferę psychiczną poszkodowanego.Wysokość zadośćuczynienia odpowiadająca doznanej krzywdzie powinna być odczuwalna dla poszkodowanego i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne (wyrok z dnia 14 lutego 2008 r., II CSK 536/07, OSP 2010 nr 5, poz. 47, z glosą K. Ludwichowskiej). Poglądy te są obecnie akceptowane w piśmiennictwie prawniczym (por. wskazane glosy oraz przykładowo A. Górski, J.P. Górski: Zadośćuczynienie za naruszenie praw pacjenta, Palestra 2005 nr 5-6, s. 87; M. Wałachowska: Glosa do wyroku SA w Gdańsku z dnia 23 września 2005 r., Przegląd Sądowy 2007 nr 1, s. 135), w którym podnosi się wręcz, że skoro pieniądze i tak nigdy nie rekompensują krzywdy związanej z inwalidztwem, to nie ma żadnych powodów, dla których zadośćuczynienie powinno być utrzymywane w jakichś "rozsądnych granicach" (tak U. Walczak: Zasady odpowiedzialności za szkodę niemajątkową w prawie umów - postulaty de lege ferenda, Transformacje Prawa Prywatnego 2007 nr 2)”.

 

Krzysztof Tumielewicz

Adwokat 

NFZ ponownie przegrywa w sprawie przeciwko lekarzowi - o zapłatę odszkodowania

autor Agnieszka Gziut, 14 października 2016

Sąd Okręgowy w Szczecinie wyrokiem z dnia 04 października 2016 r. oddalił apelację Narodowego Funduszu Zdrowia w sprawie o zapłatę przeciwko lekarzowi. 

Narodowy Fundusz Zdrowia pozwał lekarza o zapłatę kwoty ponad 36.000 złotych wraz z odsetkami tytułem odszkodowania za wystawianie przez tego lekarza recept na leki refundowane, w okresie kiedy stron nie łączyła umowa upoważniająca do wystawiania recept na leki i wyroby medyczne refundowane ze środków publicznych przysługującym świadczeniobiorcom.

Podstawę prawną dochodzonego pozwem roszczenia stanowił art. 415 k.c.

Jak stwierdził Sąd Okręgowy w Szczecinie, działanie pozwanego lekarza polegające na wystawianiu recept bez formalnego uprawnienia do tej czynności nosiło znamiona bezprawneo w rozumieniu art. 415 k.c., niemniej bezprawność ta nie była wystarczajaca przesłanką do uznania odpowiedzialności odszkodowawczej lekarza wzgledem NFZ. Konieczne byłoby zaistnienie winy w zakresie bezprawnego działania lekarza oraz szkody, która pozostawałaby w normalnym związku przyczynowym z bezprawnym i zawinionym działaniem lub zaniechaniem. 

Sąd doszedł do przekonania, że działaniem, które naruszałoby przepisy ustawy o refundacji leków, wywołującym szkodę w majątku powoda odpowiadającą kosztom refndacji na rzecz aptek byłaby sytuacja, w której refundowane leki trafiłyby do osób nieuprawnionych do otrzymania świadczeń zdrowotnych. Wobec tego, że w niniejszej sprawie pozwany lekarz wystawiał recepty na rzecz pacjentów ubezpieczonych a więc osób uprawnionych do otrzymywania refundacji - żądanie NFZ (który jest jedynie dysponentem środków publicznych) zapłaty kwoty ponad 36.000 złotych nie zasługiwało zatem na uwzględnienie i dlatego Sąd Okręgowy w Szczecinie oddalił apelację NFZ uznając, że wyrok Sądu I instancji był w pełni uzasaniony.

Sąd uznał, że podstawowym celem działalności Funduszu jest takie gospodarowanie powierzonymi mu środkami, aby trafiły one do osób uprawnionych.

Jest to już kolejne orzeczenie w podobnej sprawie, gdzie Sąd uznał, że po stronie NFZ nie powstała szkoda z tytułu wystawiania przez lekarza recept na leki refundowane, pomimo braku umowy pomiędzy lekarzem a NFZ, skutkiem czego po raz kolejny nie uwzględniono żądania zapłaty odszkodowania od lekarza na rzecz Narodowego Funduszu Zdrowia. Podobne stanowisko prezentuje Sąd Najwyższy, który w szeregu orzeczeń nie podziela racji NFZ, aby karać lekarzy za tego typu przewinienia.

Szkoda całkowita

autor Konrad Rydzewski, 16 września 2016

Szkoda całokwita - czym jest i w jaki sposób jest ustalana

W praktyce likwidacji szkód komunikacyjnych (szkód powstałych w wyniku np. wypadku dwóch samochodów) ubezpieczyciele wypracowali model tzw. szkody całkowitej.

Ze szkodą całkowitą mamy do czynienia w sytuacji, kiedy w wyniku zdarzenia np. wypadku, szacowane koszty przywrócenia pojazdu do stanu sprzed wystąpienia szkody w sposób znaczny przewyższają wartość pojazdu ustaloną na moment bezpośrednio poprzedzający wypadek i wystąpienie szkody.
W przypadku gdy ubezpieczyciel ustali, że w danym postępowaniu likwidacyjnym występuje szkoda całkowita sposób wyliczenia przypadającego dla właściciela pojazdu odszkodowania jest następujący:

W pierwszej kolejności likwidator szkody z ramienia ubezpieczyciela dokonuje oględzin pojazdu, czy też dokładniej tzw. pozostałości pojazdu po szkodzie
i na podstawie oględzin dokonuje oszacowania wartości pozostałości.

Następnie likwidator szkody korzystając ze specjalistycznych programów eksperckich dokonuje ustalenia wartości pojazdu w dacie poprzedzającej wystąpienie szkody, z uwzględnieniem m.in. wyposażenia konkretnego pojazdu, historii ewentualnych wcześniejszych szkód, zużycia poszczególnych elementów pojazdu, przebiegu pojazdu oraz innych.

Wysokość odszkodowania przypadającego do wypłaty następnie obliczana jest jako różnica pomiędzy ustaloną w opisany powyżej sposób wartością pojazdu sprzed szkody a wartością wraku pojazdu, czyli pozostałości.

Pozostałości pojazdu stanowią własność poszkodowanego, który wówczas może swobodnie zdecydować czy dokonać sprzedaży wraku we własnym zakresie czy też skorzystać z oferty odkupu wraku przez ubezpieczyciela, gdyż w praktyce ubezpieczyciele często składają oferty wykupu wraku.

Jeżeli wrak pojazdu nie przedstawia żadnej wartości, wówczas ubezpieczyciel winien wypłacić odszkodowanie równe ustalonej wartości pojazdu na dzień szkody. W takim przypadku pozostałości pojazdu powinny zostać poddane kasacji, a sam pojazd powinien zostać wyrejestrowany. Ubezpieczyciel wypłaci odszkodowanie na podstawie zaświadczenia o wyrejestrowaniu pojazdu.

 

Dochodzenie odszkodowań, odszkodowania

autor Krzysztof Tumielewicz, 4 sierpnia 2016

Odszkodowania / sprawy odszkodowawcze. Szkody osobowe, rzeczowe, komunikacyjne, wypadki przy pracy. Nasza Kancelaria Adwokacka – prowadzi sprawy związane z dochodzeniem odszkodowań.

Rekomendujemy powierzanie spraw odszkodowawczych Kancelariom Adwokackim – bezpośrednio Adwokatom, Radcom prawnym. Profesjonalnie działająca Kancelaria Adwokacka jest w stanie pomóc (bez pośredników) nie tylko w relacji Poszkodowany / ubezpieczyciel / sprawca – ale także może reprezentować ofiarę wypadku w ramach sprawy karnej – w charakterze pełnomocnika Pokrzywdzonego, Oskarżyciela Posiłkowego, gdzie Poszkodowanemu, Pokrzywdzonemu może przysługiwać dodatkowe odszkodowanie, zwrot kosztów pomocy prawnej. Poszkodowany ma bezpośredni kontakt z Kancelarią Adwokacką / Adwokatem który zajmuje się Jego sprawą. „Firmy” odszkodowawcze działają najczęściej – w charakterze „pośrednika” – pomiędzy Poszkodowanym / a Kancelarią Prawną.

Posiadamy bogate doświadczenie w zakresie dochodzenia odszkodowań – reprezentując osoby poszkodowane w wypadkach, poszkodowane w następstwie błędów w sztuce medycznej, inne (gdzie walczymy dla Naszych Klientów – o zadośćuczynienie, odszkodowanie, renty, ustalenie odpowiedzialności na przyszłość, inne roszczenia). Dysponujemy w Naszej Siedzibie głównej Kancelarii Adwokackiej 9 (dziewięcioosobowym) Zespołem Prawników, Adwokatów, Aplikantów Adwokackich, Absolwentów Wydziału Prawa. Współpracujemy z Kancelariami Radców Prawnych, Lekarzami, Specjalistami.

 

Wynagrodzenie – jest kwestią swobodnej umowy z Klientem. Jeśli Klient preferuje – wynagrodzenie uzależnione od wyniku sprawy (procent od przyznanego odszkodowania) – Adwokat może zawrzeć umowę przewidującą honorarium za pozytywny wynik sprawy. W sprawach finansowych obowiązuje Adwokata w stosunku do klienta szczególna skrupulatność. Kancelarie Adwokackie posiadają obowiązkowe ubezpieczenie OC w związku z prowadzoną działalnością. Nasza Kancelaria Adwokacka posiada ubezpieczenie na kwotę ponad 1.000.000,00 zł (słownie jeden milion złotych). Nasze działania opierają się na profesjonalnej pomocy prawnej w dochodzeniu odszkodowań. Doradzimy również w zakresie pomocy lekarskiej, wyboru warsztatu, wynajmu pojazdu zastępczego.  

 

Zapraszamy do współpracy

Adwokat

Krzysztof Tumielewicz

www.kairp.pl

 

Zakres prowadzonych spraw odszkodowawczych

autor Krzysztof Tumielewicz, 4 sierpnia 2016

Odszkodowania

Kancelaria obsługuje kompleksowo sprawy odszkodowawcze, poczynając od etapu przedsądowego / przez postępowania sądowe / pozew o zapłatę odszkodowania / zadośćuczynienia / ustalenie prawa do renty / a także odpowiedzialności na przyszłość za powstałe szkody /  w tym:

  • odszkodowania za szkody wyrządzone na osobie, wypadek komunikacyjny, błąd w sztuce lekarskiej, wypadek przy pracy, inne;
  • odszkodowania za niesłuszne tymczasowe aresztowania – Nasza Kancelaria Adwokacka może się pochwalić jednym z wyższych w Polsce odszkodowaniem za niesłuszne aresztowanie w kwocie 900.000,00 zł (słownie: dziewięćset tysięcy złotych)
  • odszkodowania za szkody wyrządzone w mieniu, w tym odszkodowanie za uszkodzony pojazd, utratę wartości pojazdu, inne  
  • odszkodowania za szkody komunikacyjne
  • odszkodowania za błędy w sztuce lekarskiej
  • odszkodowania z polisy OC, AC, inne niż szkody komunikacyjne;
  • odszkodowanie za szkody wyrządzone przez zwierzęta łowne;
  • zadośćuczynienie za nieudany wyjazd wakacyjny;
  • inne (...)

Adwokat

Krzysztof Tumielewicz

www.kairp.pl